Soms kan het je bezighouden. Als je ‘s avonds op de bank zit. Als je naar je pasgeboren baby kijkt, of naar je (bijna) puberzoon. Of als je ‘s nachts wakker ligt. Misschien herken je dat wel. De gedachten: Hóe leef ik nu echt? Voor het hier en nu? Of vanuit een eeuwigheidsperspectief? En hoe draag ik dit over op mijn kinderen? Leef ik ze voor in de vreze van de Heere? Deze gedachten kunnen mij regelmatig enorm aanvliegen. Hoe zullen wij rechtvaardig verschijnen voor God?

Vragen

Vaak kom ik niet verder dan de conclusie: Tekort. In alles schiet ik tekort. In mijn bidden, in mijn lezen, in het in gesprek gaan met mijn kinderen over de Heere en Zijn dienst. En tóch ligt op de bodem van mijn hart: ‘Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten’ (Psalm 119:83 berijmd). Dan is het mijn uitzien dat ook mijn kinderen er iets van mogen zien dat de dienst van de Heere een liefdedienst is en dat dit het allerbelangrijkste is. Dan is de Heere dienen niet iets wat er ook nog bij hoort (de vaste gewoontes van de kerkgang op zondag en het Bijbellezen aan tafel) maar is het onlosmakelijk verweven met ons hele leven. Als we opstaan, de hele dag door en als wij ’s avonds weer naar bed toegaan. Merken onze kinderen dat aan ons?

In het boekje Opvoedingsreis deel 3 van Frans en Andrea van Hartingsveldt las ik een mooi citaat over hoe je hier vanaf de geboorte al vorm aan kan geven: ‘Neem je baby op schoot. Vertel dat je er voor hem of haar bent, hoe het leven dan ook gaat. Zeg dat je je leven voor je kind offert en beschikbaar stelt, bid samen tot de Heere. Vraag of Hij jullie wil leiden en alles wil geven wat nodig is. Zoek samen geborgen te zijn in de Heere Jezus Die Zijn leven gaf tot een losprijs voor velen.’

Stellen we ons zo beschikbaar voor onze kinderen? Dan zullen zij dit aan ons merken. Dat de dingen van de eeuwigheid wegen en we bewust kijken naar momenten op de dag om hier een waardevol gesprek over aan te knopen. Soms zomaar tussendoor. Terwijl je aan tafel zit, je kind thuiskomt uit school of als je hem ’s avonds in bed toedekt. Kostbare momenten, om heel zuinig op te zijn.

Praktijk van alle dag

Zal ik een aantal van zulke situaties noemen?

1. Als het buiten hard onweert, kunnen we er met onze kinderen over praten dat de Heere spreekt door de natuur op heel veel verschillende manieren.
2. Als er binnen onze familie of omgeving iemand op sterven ligt of overleden is, is dat voor ons allemaal een ernstige roepstem om de Heere te zoeken en te vinden. We kunnen deze momenten benutten om dan met onze kinderen over de dood en de eeuwigheid te spreken. Maar laten wij ze ook laten horen dat het nog genadetijd is en er redding mogelijk is.
3. Toen één van mijn jongens een uitnodiging voor zijn feestje maakte en we hem stimuleerden om voor de datum ‘D.V.’ op zijn uitnodiging te zetten, reageerde hij wat sceptisch: ‘Waarom is dat nodig? Doen anderen dat ook?’ Dan kun je deze mogelijkheid aangrijpen om uit te leggen dat alles in ons leven moet staan in het teken van de tijdelijkheid van ons leven: ‘Zo de Heere wil en wij leven’. Niet als vorm, maar om onszelf daaraan te herinneren, elke keer opnieuw.
4. Als er tijdens de avondmaaltijd geklaagd wordt dat wij maar zo weinig ‘computertijd’ per week krijgen, wat is dan onze reactie? Durven we dan in gesprek te gaan en te benoemen dat al onze tijd ‘genadetijd’ is en dat we er daarom voorzichtig mee om moeten gaan?
5. Zeker onder jongens zijn tegenwoordig computergames met o.a. schieten populair. Als je kind wil weten waarom je dat niet goedvindt kun je zeggen: ‘dat is gewoon niet goed’, maar maar je kunt ook aan de hand van het zesde gebod uitleggen waarom dit niet kan?
6. Als je kinderen zakgeld krijgen, mogen ze dit allemaal in hun eigen spaarpot stoppen? Ooit las ik in een mooi artikel de volgende tip. Laat kinderen op de volgende manier met hun spaargeld omgaan. Van 1/3 mogen ze wat uitgeven, van 1/3 mogen ze wat kopen en 1/3 geven ze aan een goed doel. Dan laat je kinderen opgroeien met het besef dat we niet alleen voor onszelf leven maar we ook mogen bijdragen dat andere mensen het Evangelie kunnen horen en hierdoor Gods Koninkrijk uitgebreid zal worden.

Als we zo iedere dag bewust zijn van alles wat er op ons en onze kinderen afkomt zijn er zoveel momenten waarop we inhoud kunnen geven aan ons ja-woord bij de doop: ‘Ten derde of gij niet beloofd en voor u neemt dit kind, als het tot zijn verstand zal gekomen zijn, waarvan gij vader of moeder zijt, in de voorzeide leer naar uw vermogen te onderwijzen, te doen en te helpen onderwijzen?’

Dé belangrijkste opdracht

Matthew Henry ziet de godsdienstige opvoeding als een plicht voor elke ouder. Het spreken over de Heere en het onderwijzen uit Zijn Woord is dé belangrijkste opdracht voor vaders en moeders. Het is een middel dat de Heere wil gebruiken om onze kinderen tot Christus te leiden. Zo leerde Timotheüs al jong de inhoud van de Bijbel kennen en spraken moeder Loïs en grootmoeder Eunice met hem over het leven met de Heere. Lees in 2 Tim. 1:5 wat Paulus hierover aan Timotheüs schrijft: ‘Als ik mij in gedachten breng het ongeveinsd geloof dat in u is, hetwelk eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Loïs en uw moeder Eunice, en ik ben verzekerd dat het ook in u woont.’ Loïs en Eunice namen Timotheüs waarschijnlijk mee als Paulus preekte en dit werd hem tot eeuwige zegen.

Als kinderen mogen merken dat dit de belangrijkste opdracht is dan zullen ze ook ervaren dat ouders zonder Hem niet kunnen leven. ‘Dan staat God niet ver van het alledaagse leven, maar is Hij realiteit in het leven van elke dag. Kinderen maken zich een voorstelling van de Heere op  basis van het gedrag van ouders ten opzichte van hun kinderen. Daarom is het zo belangrijk dat kinderen van jongs af aan ervaren dat je er als ouder bent voor je kind en dat de Heere de grote Aanwezige is in het gezin.’
Uit: Opvoedingsreis deel 3, Frans en Andrea van Hartingsveldt

God bestaat

De Heere ziet en weet alles. Benadruk dit richting je kinderen en blijf dit met hoge frequentie herhalen. Niet om hen bang te maken, maar om hen deze realiteit te leren. In de jonge levensjaren dat het geweten gevormd wordt kan dit blijvende indruk maken. Als ze straks in de puberteit komen en er zoveel verleidingen op hun pad komen kan het bijna niet anders of deze woorden moeten in hun gedachten terugkomen: ‘De Heere ziet en weet alles!’  Al denken ze dan misschien dat ze alles kunnen doen wat hun hart begeert en waar ze zelf plezier aan beleven, er is er toch Éen Die alles ziet en hoort!

Ik las het volgende citaat. Om stil van te worden. ‘Een volwassen zoon zei eens tegen zijn vader: ‘Pa, ik wil u bedanken dat ik nooit behoefde te twijfelen aan het bestaan van God. Want de eerste herinnering die ik in mijn leven heb, toen ik drie jaar was, is dat ik op uw schoot zat, terwijl ik helemaal niets kon volgen van wat u zei, maar ik voelde de werkelijkheid van God, als ik de tranen van uw gezicht zag stromen, en u tot ons sprak over God.’

Een spiegel voor ons

Wat zullen onze kinderen later over ons (kunnen) zeggen?

Mag jouw leven verweven zijn met Christus en mag Hij de dagelijkse Aanwezige zijn in jullie huisgezin? Dan vallen aardse dingen in het niet. Gaan we leven vanuit het besef: ‘Als de Heere wil en wij leven.’ Als we dan eens ’s nachts met de Heere mogen worstelen over het zielenheil van onze kinderen, dan zijn dit ogenblikken om nooit te vergeten. Wat zou het een wonder zijn als wij als ouders gebruikt mogen worden tot uitbreiding van Gods Koninkrijk in het leven van onze eigen kinderen. Soli Deo Gloria!

Zij komen aan, door Godd’lijk licht geleid, om ‘t nakroost, dat den HEER’ wordt toebereid, te melden ‘t heil van Zijn gerechtigheid en grote daden. Psalm 22:16 (berijmd).

Hoe bereid jij je kinderen toe?