Twee witte rozen staan te wachten op het bureau. De deur is gesloten met aan de buitenkant een briefje: ‘NIET STOREN (ook niet voor RT)’. Nieuwsgierige blikken en vragen negeer ik nog even. Het is les 7.2

Naast het vaasje met de rozen ligt de Bijbel open, bij psalm 139. Daar beginnen we mee.

´Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt. Ik loof U omdat ik op een vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, ook weet het mijn ziel zeer wel. Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben en als een borduursel gewrocht ben in de nederste delen der aarde. Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was. Daarom hoe kostelijk zijn mij o God Uw gedachten! Hoe machtig veel zijn haar sommen!´ 

We vouwen onze handen en vragen samen om een zegen over deze les. We bidden om geopende ogen voor hoe Wonderlijk we Gemaakt zijn.

Na het ‘amen’ schiet er direct een vinger omhoog. De nieuwsgierigste van de klas. ‘Juf, waar zijn die rozen nu voor?’ Ik pak ze uit het water en laat ze duidelijk aan de groep zien. Twee mooie, schone, zuivere bloemen. Een roos is heel teer, leg ik uit. Daar moet je goed voor zorgen. Dan heb je er veel plezier van. Dan kun je genieten van de schoonheid. Wat zou er gebeuren wanneer we deze buiten op de straat leggen? Dat is geen moeilijke vraag. Ons lokaal bevindt zich aan de straatkant en we horen de auto´s goed voorbij komen. ‘Er blijft niet veel van over, juf.’ Tot verbazing van de leerlingen, besluit ik dat we de proef op de som gaan nemen. We leggen de mooie, witte roos buiten op de straat, zolang de les duurt. De andere roos staat mooi te zijn, op het bureau.

Spannend

De les heb ik, zoals ieder jaar, goed voorbereid. Ook al is het zeker niet de eerste keer dat ik hem geef. Toch moet ik ook nu weer even de drempel over. Het is een les die spanning oplevert. Niet alleen voor mij, ook voor de kinderen. We hebben het over het ontstaan van nieuw leven. En daarbij komt de geslachtsgemeenschap tussen man en vrouw aan de orde. Ik zie de leerlingen voor me zitten. En het valt me weer op hoe klein ze eigenlijk nog maar zijn. Kinderen van tien, elf jaar oud. Kinderen die ‘s avonds nog lekker worden toegestopt door hun vader of moeder. Kinderen die nog kunnen huilen om een ruzie, val van de trap of omdat ze gewoon niet lekker in hun vel zitten. Tegelijk zijn het kinderen die, als dat al niet gebeurd is, worden geconfronteerd met allerlei zaken rondom het thema seksualiteit. En dat is de reden waarom ik deze les wil geven. Deze mooie les! Ja, het roept wat spanning op en dat mag ook. Het zijn niet de meest eenvoudige onderwerpen om te bespreken met een groep beginnende pubers. Tegelijkertijd kijk ik er ook ieder jaar weer naar uit. Het kan zomaar de mooiste les van het jaar worden.

We moeten wel

We leven in een wereld waarin alles bespreekbaar moet zijn. En alles te koop is. Onze kinderen krijgen daar vroeg of laat mee te maken. Hoe graag we ze ook willen beschermen. En hoe goed we daar ook ons best voor doen. Ze komen een keer in aanraking met de vrije seksuele moraal die er heerst in ons land. En misschien zelfs wel dichterbij. Helaas is de wereld die wij als ‘veilig’ zien ook niet altijd zo beschermend. Op steeds jongere leeftijd worden kinderen geconfronteerd met een visie op seksualiteit die haaks staat op de Bijbelse boodschap. Dat dit heel actueel is bleek kort geleden wel weer. Een programma waarin volwassenen zich letterlijk bloot geven voor kinderen, moet in ons land heel gewoon gevonden worden. Je zou wel willen dat je hun ogen ervoor zou kunnen sluiten, ze altijd zou kunnen beschermen voor dat wat er in deze wereld te koop is, maar helaas kunnen wij dat niet. En dat de zuigkracht groot is, weten we. En dat satan hierdoor veel jongeren en ouderen in zijn greep weet te krijgen en houden weten we ook. Er is een strijd gaande. Een hevige strijd om de ziel van ons en onze kinderen. En op het gebied van seksualiteit heeft satan een grote troef in handen. En dat is niet alleen van deze tijd. Paulus waarschuwt de Efeziërs ook al voor deze sterke macht.

Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht (Ef.6:12).

Maar hij noemt ook het wapen in deze strijd. De geestelijke wapenrusting. Waarbij we mogen en moeten strijden met het zwaard van Gods Woord in onze hand. Daarom die open Bijbel.

We mogen

We moeten niet alleen, maar we mogen ook. Wat heerlijk toch dat wij onze kinderen anders mogen voorhouden. Dat we mogen doorgeven hoe goed en mooi de Heere alles heeft gemaakt. In één van de lessen beginnen we altijd met het maken van een vingerafdruk. Dan vergelijken we die met elkaar om vervolgens te ontdekken dat geen enkele afdruk hetzelfde is en er tussen de 7,7 miljard mensen die nu leven geen enkele kopie bestaat. Alleen dat roept al verwondering op. Daarna bekijken we elkaars geboortekaartjes om te zien hoe de ouders met verwondering en dankbaarheid bekend maakten een uniek kindje van de Heere God te hebben gekregen. We bespreken vervolgens de ontwikkeling die de kinderen doorgemaakt hebben tot nu toe en wat ze te wachten staat in de puberteit. Dat roept vaak veel vragen en soms ook al wat herkenning.

Wanneer alle verschillen tussen mannen en vrouwen uitgelegd en verwoord zijn, leg ik uit hoe nieuw leven ontstaat. Een mooie illustratie daarbij zijn de twee papieren, roze en blauw, die ik op elkaar plak met lijm. Wanneer we deze later uit elkaar proberen te halen, blijkt dat niet te kunnen zonder de papieren kapot te scheuren. De Heere heeft gemeenschap bedoeld voor binnen het huwelijk. Voor man en vrouw die elkaar trouw hebben beloofd en zo een eenheid mogen vormen. Ik zie ze kijken. Sommigen met grote ogen. Anderen met herkenning, omdat ze dit al van hun ouders uitgelegd hebben gekregen. Maar er is geen gegniffel er worden geen vreemde opmerkingen gemaakt. Alleen maar eerlijke vragen gesteld. Daar is ruimte voor. Er is openheid en respect. En ik leg uit en probeer steeds te verwijzen naar de beste Handleiding die ik heb.

De andere zijde

Helaas moet ik ook altijd nog vervolglessen hierop geven. Want ik moet de leerlingen ook vertellen over de gebrokenheid die er op dit gebied is. En hen vertellen wat de zonde teweeg heeft gebracht. Hen voorbereiden op waar ze mogelijk mee geconfronteerd zullen worden. En de grote gevaren die er zijn. Maar ook past het om juist dan te wijzen op de duisternis in ons eigen hart. De zondige neigingen die niet alleen zij, maar ook wij hebben. Eerlijk vertellen van de strijd die dat kan geven. En de bewuste keuzes die dan gemaakt moeten worden. Maar ook dan mag ik wijzen op het Woord. Op de genade en vergeving die er bij de Heere is.

Toch nog een thuisles

Ik begrijp dat veel moeders heel blij zijn dat het thuisonderwijs weer voorbij is.  Maar mag ik je iets vragen? Wil je deze les niet alleen aan de juf of meester overlaten? Want al geef ik de lessen graag en daarin ben ik vast niet de enige, toch ben ik ervan overtuigd dat het voor kinderen het mooiste en beste is om dit in de eerste plaats van hun eigen ouders te horen. Zomaar een paar tips:

• Praat erover op momenten die geschikt zijn. Aanleidingen zijn er genoeg. De geboorte van een kindje in de familie, een verschil van mening over het slot op de badkamerdeur, enz.
• Begin passend bij de leeftijd. Als je kind totaal niet geïnteresseerd is in de onderwerpen die je bespreekt, zal hij er niet zoveel van onthouden. Kom er daarom later steeds weer op terug.
• Gebruik zoveel mogelijk de werkelijke namen van de lichaamsdelen waarover je uitleg geeft, ook al vind je dat zelf misschien wat ongemakkelijk. Leg bij jonge kinderen op een eenvoudige manier uit wat die woorden betekenen en refereer er later nog eens op die manier aan. Je kunt bijvoorbeeld uitleggen dat de baarmoeder een kamertje is in de buik van meisjes en vrouwen waar een kindje in kan groeien, als de Heere dat geeft.
• Als kinderen vragen stellen die je moeilijk of persoonlijk vindt, probeer dan op een natuurlijke wijze met respect hierover te spreken. En als je het moeilijk vindt is dat helemaal niet erg. Laat je kinderen maar merken dat er een bepaalde schroom is. Een natuurlijke schaamte. Al wil de media je doen geloven dat het heel normaal is dat alles letterlijk bloot gegeven wordt. Juist nu, is het meer nodig dan ooit dat wij onze kinderen onderwijzen in wat de Bijbel hierover zegt.
• Als je denkt dat je alles wel besproken hebt door de jaren heen, kan het toch goed zijn om er ook eens tijdens een ‘georganiseerd’ moment voor te gaan zitten. Lees samen een boek over dit onderwerp. Dat biedt een handvat om samen verder in gesprek te raken en te ontdekken welke dingen je kind al wel of niet weet, of welke vragen er nog zijn.
• Voor meisjes vanaf een jaar of 10 is het ook fijn als je heel concreet uitlegt wat ze kan verwachten van haar eerste menstruatie en wat ze moet doen als het zover is. Benadruk ook hierin steeds het scheppingswonder

Terug naar les 7.2.

O ja, die roos. Helemaal kapot. Alleen een gehavend zielig steeltje was nog over. Ik hoop dat ze het onthouden hebben. Seksualiteit is een kostbaar geschenk. Je kunt het op straat gooien, dan zie je wat ervan overblijft. Maar je kunt het ook bewaren als een kostbaar geschenk. We hopen en bidden dat ze door genade leren om de geestelijke wapenrusting ook in deze strijd te dragen.

Ik wens je alvast hele mooie gesprekken toe…