Het was op een ochtend in de laatste vakantieweek toen ik het bij mezelf merkte. Ik stapte uit bed met minder energie dan de weken ervoor. Ik was moe! Mijn houding werd in de loop van de dag wat meer gespannen. Kreeg ik nu hoofdpijn? Het duurde even voordat ik het door had. Ik voelde weer gewicht op mijn schouders komen. Het gewone leven wachtte weer op me. Die agenda. De klok. Het ‘moeten’. Is het in vakantietijd ‘legaal’ om alleen met je eigen gezin op te trekken en allerlei andere taken niet te doen, na de vakantie moet je weer present zijn.

O wat wilde ik dat vakantiegevoel graag vasthouden! Natuurlijk, ik hou van structuur. En ik kijk er naar uit om in huis achterstallig onderhoud te doen. Maar dat gejaag, die volle agenda, op tijd naar school, tussen de middag snel eten, op tijd naar bed, huiswerk maken en alle taken die er buiten het gezin nog wachtten… Nee, daar zag ik niet naar uit. De vraag rees (weer eens) bij mij: kan dit niet anders? Wat ga ik eraan doen? Hoe ga ik het anders doen dit komende schooljaar? Natuurlijk moeten er gewoon dingen gebeuren. Maar waar liggen de prioriteiten? Hoe stel ik die? Wat moet er nu echt en wat niet?

Druk?!

Vraag aan een willekeurige vrouw hoe het gaat en als ze open en eerlijk is, krijg je waarschijnlijk een antwoord waar iets in zit als: ‘druk, het lukt me niet alles te doen wat ik moet doen, er is zoveel aan de hand, ik ben zo moe….’ Of iets wat daarop lijkt.

Er wringt iets als ik er over nadenk. We moeten zoveel. Denk eens aan de tijd dat er geen wasmachines, magnetrons, vaatwassers, drogers, webwinkels en computers waren. We zouden meer tijd dan ooit moeten hebben. Toch? Waarom is ons leven dan voller en gehaaster geworden?  Waarom ervaren zoveel mensen stress?

We kunnen ons soms overweldigd voelen door alle dingen die we (in weinig tijd) moeten doen. Als je een kwartiertje op Instagram hebt gekeken, kun je het gevoel hebben dat je elke dag met je kinderen aan de keukentafel moet knutselen, eindeloos met hen naar buiten moet en dat je vooral biologisch moet kopen en koken. Je moet het opvoeden net anders doen dan je nu doet.  Je keuken moet nodig gesaust, je jas is hopeloos uit de mode en o ja je moet eigenlijk echt naar de sportschool of op z’n minst meer doen aan beweging.

Het lukt mij zo vaak niet om mijn takenlijst af te krijgen in de 24 uur die de dag telt.  Ik kan niet elk boek lezen wat ik zou willen. Ik kan ook niet elk boek lezen dat anderen mij aanraden. Ik kan niet met iedereen die zou willen elke maand keer afspreken om gezellig bij te praten. Het lukt me niet om aan te sluiten bij alle activiteiten van de kerk. Ik kan niet leesmoeder zijn op school, mijn buurvrouw helpen in het huishouden, zelf een ochtend werken en op het dochtertje van mijn vriendin passen. Het lukt me niet om op elke appje of mailtje gelijk te reageren. Simpelweg omdat ik de tijd niet heb, de handen niet en de mogelijkheden ontbreken. Het fysiek gewoon onmogelijk is.

Opluchting

Wat een opluchting om te ontdekken dat dat ook niet hoeft. Ik hoef alleen maar dat werk te doen wat God me opdraagt. In Joh. 17:4 zegt de Heere Jezus: Ik heb het werk volbracht dat U Mij gegeven hebt om te doen. Dat is wat wij mogen en moeten doen. Niet meer, niet minder. Dat doen wat de Heere ons geeft te doen. Het wordt veel als we verantwoordelijkheden op ons gaan nemen die God niet aan ons geeft. Wanneer ik zelf mijn agenda ga bepalen of het léven mijn prioriteiten ga laten bepalen in plaats van eerst te onderzoeken wat God van mij vraagt.

Misschien heb je het druk met je je kleine kinderen. Misschien ploeter je om je hoofd boven water te houden omdat je man ziek is of je ook de zorg hebt voor je ouders. Het kan niet altijd spic en span zijn in je huis. Maar er is elke dag wel tijd om dat af te krijgen wat de Heere van je vraagt. Jouw takenlijst kan er heel andere uitzien dan die van je zus, vriendin of andere moeder op school. Bedenk dat! Toen de Heere Jezus op de aarde wandelende waren er nog steeds zieken. Hij genas niet iedereen. Hij deed niet alles wat de menigte graag wilde. Hij loste niet alle problemen op. Hij deed niet alles wat de discipelen van Hem verwachtte. En toch kon Hij zeggen aan het einde van Zijn leven: “Heere Ik heb U verheerlijkt op de aarde. Ik heb het werk volbracht op aarde dat U Mij gegeven heeft om te doen”.

Dat is misschien wel het geheim. Dingen van ons lijstje schrappen die de Heere niet voor ons heeft bedacht. Dat kan best ook lastig zijn. Want misschien zijn dat wel dingen die je leuk vindt of graag doet. Het is een zoektocht ook. Wat vraagt de Heere wel en wat vraagt de Heere niet van mij? Het vraagt overgave. Want dan kan mijn leven er wel eens wat anders uit gaan zien, dan dat het er nu uit ziet. Dan moet ik misschien wel taken neerleggen of mijn man meer om hulp gaan vragen. Misschien komt er dan juist wel iets op mijn bordje wat ik niet in gedachten had.  Maar wat zou het heerlijk zijn als we in ontspannenheid kunnen mogen zeggen met Hand 20:24 Maar ik maak me nergens zorgen over, en ook acht ik mijn leven niet kostbaar voor mezelf, opdat ik mijn loop met blijdschap mag volbrengen, evenals de bediening die ik van de Heere Jezus ontvangen heb om te getuigen van het Evangelie van Gods genade.

Dat wens ik je van harte toe!