Ken jij dat verlangen? ‘Maar aangaande mij en mijn huis, we zullen de Heere dienen’ (Jozua 24:15). Ooit kocht ik in de plaatselijke boekhandel een bordje met die tekst erop. Het was en is het verlangen van mijn hart. Soms stond het bordje op het dressoir midden in de kamer, goed zichtbaar. Ik wilde dit zo graag! Soms stond het hoog op de boekenkast als stille aanwezige, maar niet zo prominent in het middelpunt. De woorden gaven me een wat ongemakkelijk gevoel.  En ooit bracht schaamte en het gevoel tekort te schieten me zover, dat ik het zelfs een poosje weg zette. Want… wat breng ik ervan terecht?

Drie redenen

Huisgodsdienst, het kan zo’n worsteling zijn. Hoe dan? Wat dan? Wanneer dan? Ik probeer wel, maar faal. Ik wil wel, maar mijn kinderen…. Het leven vraagt zo veel, het ontbreekt me vaak aan tijd. Ik ben gewoon niet zo handig, niet zo welbespraakt, wat moet ik zeggen? Hoe leg ik het uit? Er zijn zoveel mooie hulpmiddelen. Maar we kunnen onze kinderen toch niet bekeren? Dat moet God toch doen? Maakt het wel uit wat ik mijn kinderen meegeef? De grote wereld is zo boos. Die verdringt zomaar alles van wat ik vertelde.

Toch neem ik steeds weer de harp van de wilgen. Waarom dan? Dr. J.R. Beeke schrijft in zijn boek ‘Aangaande mij en mijn huis’ drie redenen waarom je aan huisgodsdienst zou doen.

1. Het welzijn van je geliefde. We kennen Gods verborgen wil niet, maar wel zijn geopenbaarde wil. En die is dat alle mensen, dus ook onze kinderen zalig worden! En Hij gebruikt mensen en hulpmiddelen om zielen te redden. In de Bijbel staan verschillende teksten om ons aan te moedigen om met huisdogsdienst bezig te zijn.
2. Rust voor het geweten. Ryle zei: ’Vaders, ik beveel u alle moeite te doen om uw kinderen op te voeden in de weg die ze moeten gaan. Ik beveel u dit niet alleen ter wille van de zielen van uw kinderen. Ik beveel het u ook voor uw eigen toekomstige troost en vrede. Werkelijk uw eigen geluk hangt er grotendeels van af. Het verdriet van ouders die hun plicht trouw vervuld hebben is al groot als ze een verloren kind hebben.
3. Harmonie tussen kinderen en de band tussen ouders en kinderen. Banden die door huisgodsdienst in kinderenjaren zijn gelegd kunnen later waardevol zijn. Door open met de Bijbel bezig te zijn komt er kennis van de Bijbel, maar ook persoonlijke groei. Tieners kunnen bewaard worden voor zonden als ze herinnerd worden aan dingen die ze leerden en de sfeer in het gezin.

Stuk voor stuk zo belangrijk. Stuk voor stuk waardevol. Stuk voor stuk meer dan goede redenen. Stuk voor stuk bevestigen ze ons verlangen.  Maar misschien ondanks dat we zo ons best doen, komt er ook dat schuldgevoel. Altijd heb ik weer het gevoel dat ik te weinig doe. Het gevoel dat ik hierin faal.

Kerk in het klein

Ongeveer een jaar geleden denk ik, verscheen er van het RD een podcast serie over de puriteinen. Eén daarvan ging over huisgodsdienst. Echt een aanrader om te luisteren. Dat kan nog steeds. Dominee A.T. Vergunst die in deze podcast sprak, legde uit dat het gezin een kerk in het klein is. Ik herinner me dat hij zei dat huisgodsdienst belangrijker is dan de kerkdienst. Je merkt het als kinderen thuis gevormd zijn, begeleid zijn in Bijbels denken en onderzoeken. Huisgodsdienst is de belangrijkste groeifactor in het koninkrijk van God. Als we kerken willen zien groeien (en dan niet het aantal kerkgangers, maar het geloofsleven) dan ligt de sleutel in het gezin. De gezondheid van de kerk wordt bepaald door het geestelijke klimaat wat in de gezinnen gevonden wordt.

Dan voelen we onze verantwoordelijkheid weer! Hoe kan het zijn dat er jongelui van twintig zijn die het boek Timotheüs in het oude testament zoeken? We sturen soldaten toch ook niet zonder gedegen opleiding en training naar het front? We klagen soms over hoe het er in de kerk aan toe gaat. Hoe jongeren andere wegen gaan. Maar het probleem ligt niet bij de kinderen, maar bij ons als ouders.

Hoe vaak ben ik me echt bewust dat ik kinderen opvoed om een taak te volbrengen in deze wereld? Dat ik ze niet klaar moet stomen om een taak te hebben in deze maatschappij, maar ook in het koninkrijk van God? En hoe bewust maak ik mijn kinderen hier zelf van? Hoe goed weten mijn kinderen dat ik daarmee bezig ben? Dat dat het doel is van de dingen die ik ze leer? Opvoeden is je kind helpen je te verlaten. Ook geestelijk.

In de podcast werd een voorbeeld gebruikt van een huis. Een gezin als een huis. Vier muren en een dak. Een gezin zonder gebed is een huis zonder dak. Dat heeft geen bescherming. Maar hoe moet dat dan als vader en moeder? We hebben allemaal een druk leven. Werk, aanwezig zijn in het gezin, taken hier of daar, in en buiten de kerk. Ouders die zorg nodig hebben. We hebben het zo druk! Hoe moet dat dan? Gebed is zo belangrijk in ons leven. Zonder God kunnen we niets doen, zegt de Heere Zelf tegen ons. We hebben voortdurende communicatie nodig tussen ons hart en de hemel. Dat is het geheim.  Dat merken de kinderen ook. Dan gaan we ook veel meer met hen bidden. Na een ruzie, een moeilijk gesprek, een lastige beslissing, iets waar ze tegenop zien. Nadat je gepraat hebt met ze er ook over bidden. Spurgeon zei ooit: ‘Ik bid bijna nooit langer dan tien minuten, maar ik ben ook bijna nooit tien minuten zonder gebed’. Wandelen en bidden, zorgen en bidden, eten koken en bidden, op het schoolplein staan en bidden.

Het verbond

Dan nog kan het zo bij ons liggen, kan het maakbaar lijken. Of moeten we zoveel. Maar wat me  bij bijbleef na het luisteren, was wat er besproken werd over de waarde van het verbond. Daarin ligt ontspanning en hoop. Dat geeft bemoediging. Hoe gaan we om met de doop van onze kinderen? Wat vertellen we hen erover? Leg je vinger op het Woord en pleit op je doop? Je doop is speciaal, die kreeg je van de Heere. Hij heeft je apart gezet, een speciale belofte gegeven, daarmee moet je werken. De Heere maakte het verbond met Israël en de bijbel leert ons dat Hij dat ook met ons en onze kinderen wil doen.

Elke zondag klinkt het wel 9 keer (in de grondtaal) ‘Ik ben de HEERE uw God’. De Heere herhaalt dat steeds. Leeft dat in onze huisgodsdienst? We zijn misschien bang dat we er een fundament van gaan maken. En dat moet ook niet. Maar leeft de doop van ons kind? Heeft de doop alleen een functie als waarschuwing? ‘Doe het niet, dat mag niet, want je bent gedoopt! Of ook als bemoediging? ‘Kind joh, ga nu eens naar de Heere toe met je doop en wees vrijmoedig, want Hij heeft Zijn Naam aan jouw naam verbonden.’ Alles wat we nodig hebben heeft Hij. Eis maar, vrijmoedig, alles wat je nodig hebt, zegt Hij Zelf. En Hij wist tot wie Hij sprak! De Heere heeft Zichzelf aan ons verbonden. Om alles te geven en te doen wat we nodig hebben.

We hoeven niet te ploegen op rotsen of vechten tegen allerlei invloeden van buitenaf. Als we al vechten, dan als David tegen Goliath. Met hoop, met goede moed. Omdat de Heere is, Wie Hij zegt dat Hij is! Omdat Hij belooft heeft mee te gaan. Het verbond met Abraham Zijn vriend, bevestigt Hij van kind tot kind.

Inmiddels heeft het bordje een stabiele plek, zichtbaar staat het op de piano. Als bemoediging. Als aanmoediging. Omdat er verwachting is, bij God vandaan.