Huisgodsdienst
Vakanties, steevast het moment om cultuur te snuiven. Regelmatig bezoeken we dan een stadje in binnen- of buitenland. Als kind heb ik al in menig katholiek kerkje mijn ogen uitgekeken.
“Ik lust geen salade”, eerlijk kijkt Kleuter mij aan, een beetje spijtig ook. Samen staan we bij onze kersverse aanwinst: een moestuinbak met bovendien een kleine kas er bovenop. Ik
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je
Wat een weer! Het is donker en nat en de regen komt met bakken uit de lucht. De bomen laten hun prachtige blad vallen. De steeds naaktere takken lijken het
Mam, mogen we morgen naar de kerk?’ Het is een vraag waarover we vorig jaar om deze tijd onze wenkbrauwen gefronst zouden hebben. We vonden het heel gewoon om elke
Luister, Israël! De HEERE, onze God, de HEERE is één! Daarom zult u de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw
Soms kan het je bezighouden. Als je ‘s avonds op de bank zit. Als je naar je pasgeboren baby kijkt, of naar je (bijna) puberzoon. Of als je ‘s nachts
Laatst stond ik in de rij bij de kassa van de supermarkt en was ik getuige van een gesprek tussen twee dames. “Nee maar!” zei de caissière terwijl ze drie
Daar stond hij. Op de preekstoel. Inmiddels al bijna zeventien jaar geleden. Een oude man, een dienstknecht van de Allerhoogste Koning. Het was Hemelvaartsdag. Hij preekte over Romeinen 8 vers
‘Mam, hoelang duurt het nou nog tot mijn doopdag?’ Onze vijfjarige zoon zag dit jaar al maanden uit naar zijn verjaardag, maar toen die voorbij was, diende het volgende feest
Misschien frons je bij deze titel je wenkbrauwen. De zondag als rustdag? Misschien vind jij de zondag meer een ‘overleefdag’. Alle kinderen thuis. Ze ‘moeten’ twee keer een poos stilzitten
