Het is een kwetsbaar onderwerp waar veel vrouwen in hun huwelijk mee te maken krijgen. Erover praten is vaak niet makkelijk. Wij vonden twee vrouwen bereid om hun verhaal te delen, en samen met hen schreven wij het voor jou op. Hieronder het eerste verhaal.

´Ik moet je iets vertellen´. Mijn man kijkt me onzeker aan. De buitendeur die nog open stond, vanwege het warme zomerweer, sluit hij. Hij gaat tegenover me zitten. Hij aarzelt, zoekt naar woorden. En gooit het dan eruit: ´Ik kijk wel eens porno´.  

Alsof hij een bom op tafel heeft gelegd. En alsof hij de poten onder de stoel vandaan heeft gezaagd. Ik kan het niet geloven. Ja, ik weet wel dat dit in veel huwelijken speelt. En ik kan me ook best voorstellen dat de verleidingen overal op de loer liggen. Ik geloof de cijfers die zeggen dat dit probleem veel groter is dan wij in eerste instantie denken. Maar ik kan niet geloven dat hij dit nu zegt. We hebben het er regelmatig over gehad en elkaar recht in de ogen gekeken. Wij hebben een band van vertrouwen, zijn open en eerlijk over alles. Wij hebben echt een goed huwelijk. Ik heb het hem wel eens recht op de man af gevraagd. Maar nee, hij deed zulke dingen niet. En nu. Alsnog. Wonderlijk genoeg daalt er een rust over me heen. Ik mag in eerste instantie hem zien als medemens. En dus als medezondaar. Ik voel de liefde van God, om ook deze zonden te willen vergeven. En dat ik geen haar beter ben. 

Maar de dagen erna zijn moeilijk. Als een golf stromen de emoties over me heen. Woede, teleurstelling, onzekerheid, angst en intens verdriet. Alles wat ik dacht dat we hadden begint te wankelen. Is dit het enige waarover hij gelogen heeft? En in hoeverre zit hij erin vast? Ik stop het weg. Ik krijg van hem een lieve brief met oprechte woorden van spijt. Ik vergeef. We gaan verder. 

Wrijving

Hoe naïef. Het leven van alledag vraagt al genoeg. Over een paar maanden wordt ons derde kindje geboren. Daar richt ik me op. Wel ben ik erg moe, futloos en somber. Maar er gaat nog geen lampje branden. We gaan weer door. En we denken het nog goed te hebben ook. We praten wel, maar het onderwerp ‘porno’ komt niet in de gesprekken voor. Ik check wel zijn telefoon en dat mag ook. En heel soms vraag ik ernaar, maar wonderlijk genoeg is de bekentenis voldoende geweest en is hij volledig gestopt. 

Een jaar later. Mijn energie is nog niet wat het geweest is, maar dat is natuurlijk ook niet vreemd, wanneer je een baby van een half jaar oud hebt en daarnaast de zorg voor nog twee kinderen. Dat ik steeds somberder wordt, trekt wel een wissel op ons huwelijk. Ik moet daar wat aan doen, vindt hij. 

Die zomer komt hij verslagen thuis na een gemeenteavond over seksualiteit. Hij is niet gestopt met kijken. Hij is ´gewoon´ doorgegaan. We gaan het nu anders aanpakken. Meer erover praten, samen bidden, het bespreekbaar houden en die telefoon mag ik blijven checken. Het lijkt goed te gaan. Beschadigd vertrouwen, wordt langzaam weer hersteld. Toch is er steeds wrijving tussen ons. En ik kan er de vinger niet op leggen. Dingen groeien scheef. Er is verwijdering. Er zijn wel goede gesprekken. Maar mijn somberheid heeft zijn weerslag op het hele gezin. En ik wijt het aan mezelf. Was ik maar anders, vrolijker, energieker. 

Gebroken

De derde keer ontdek ik dat hij de geschiedenis van de internetbrowser wel gewist heeft, maar de geschiedenis van Youtube niet. En dat is confronterend, schokkend. Ik houd zijn telefoon in mijn trillende handen als hij thuiskomt. Ik voel me zo kapot. Gebroken. En diep gekwetst. Niet zozeer vanwege de zonde en het verleiding die te sterk bleek te zijn. Maar door het bedrog. Rechtstreeks, midden in mijn gezicht. Ik weet niet hoe ik verder kan en of ik nog verder kan. Het enige verschil is, dat ik dit keer niet een verslagen maar een gebroken man voor me zie. Een man die dit keer schuld bekent en bereidheid toont om er wat aan te gaan doen.

En ik? Ik ga hulp zoeken. Ik weet dat hij het nodig heeft, maar ik wil ook iemand die hierin meedenkt en mij laat zien wie ik mag zijn in dit alles. En wat een inzicht geeft dat. Ja, ik weet dat hij daar in die stoel hoort te zitten. En dat hij wat moet doen aan de oorzaak waarom hij is gaan kijken. Maar ik kan hem niet dwingen. Wat ik wel kan doen is afstand nemen, of in elk geval dingen in het juiste perspectief leren te zien. En dat lukt. Eindelijk zie ik in waar mijn somberheid vandaan komt. Geschonden vertrouwen. En ik leer wat ´van mij´ is en wat ik bij hem moet laten. Ik ontdek waar mijn grenzen liggen en ook dat ik die mag stellen. Lange tijd heb ik mijn verlangens ondergeschikt gemaakt aan die van hem. En daarmee juist het tegenovergestelde bereikt van wat ik daarmee beoogde. 

Herstel

En nu, een jaar later zien we en merken we dat er herstel is. Mijn man leeft mee en denkt mee over de gesprekken die ik heb bij de therapeut. En langzaamaan komt het besef bij hem, dat er werk te doen is. Ik forceer het nu niet, dat gaat niet helpen. Maar ik heb goede hoop. Juist omdat dit keer de verandering zichtbaar is, in alle facetten van ons huwelijk. Er is zelfverloochening, ook van zijn kant. De worstelingen worden gedeeld en zonden zijn oprecht beleden. Ja, er is herstel mogelijk. De weg is niet gemakkelijk. Voor mij is het ook een eenzame weg. Op sommige momenten rouw ik nog steeds. Om de verloren jaren. Om de pijn die er nog zit. De rafelranden van ons huwelijk. Soms komt het opeens in alle hevigheid op me af. En bijna wekelijks kijk ik hem weer lang in de ogen en vraag het: ´Hoe gaat het?´ Dan voel ik me zo kwetsbaar. Hij ook. En daar vinden we elkaar dan weer. Beiden gebroken mensen. Maar ook mensen die elkaar weer vinden. We leren meer dan ooit. Wat Bijbelse liefde is, hoe zelfverloochening er in de praktijk uitziet. Wat vertrouwen betekent. En juist tegen de achtergrond van alles wat geweest is, schittert de trouw van de Heere des te meer. Hij is de Getrouwe. Hij laat niet los. Er is hoop en toekomstperspectief, van Boven vandaan. De weg is niet altijd makkelijk, maar we weten Wie voor ons uitgaat. 

Hopelijk herken je niets in dit verhaal. Wees dan maar heel dankbaar. Maar wanneer je het wel herkent en misschien nu met een brok in je keel je afvraagt wat te doen, dan heb je mogelijk iets aan het volgende: 

Wat je beter niet kunt doen: 

• Het goedpraten. Wanneer je net ontdekt hebt dat je man porno kijkt, zou je het als het ware kunnen verbloemen door het goed te praten. Alsof het daardoor wel meevalt. Daarmee doe je jezelf, maar ook de betekenis van jullie huwelijk tekort. Porno is schadelijk voor je man, jullie relatie en voor jou!
• Jezelf de schuld geven. Een van de eerste vragen die bij je op zou kunnen komen is: Ligt het aan mij? Het kan je ontzettend onzeker maken over je uiterlijk, de manier waarop je je man al dan niet tegemoet komt. Maar stop daarmee. De oorzaak van het porno kijken ligt niet bij jou. 
• Jezelf als zijn redder opwerpen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het porno kijken van je man. Je bent er niet verantwoordelijk voor dat dat hij daarmee stopt. Hij is zelf verantwoordelijk voor de keuzes die hij maakt. Jij bent niet zijn redder, moeder of therapeut. Hij zal zelf aan de slag moeten op een oplossing voor zijn problemen te zoeken. 
• Je eigen grenzen overschrijden. Misschien denk je wel dat het je man zal helpen in zijn strijd tegen porno wanneer je hem op seksueel gebied in alles tegemoet komt.  Dat is niet waar. Het zal leiden tot nog meer pijn bij jezelf en het gedrag van je man in stand houden. 
• Wegvluchten. Het kan verleidelijk zijn om weg te vluchten in alcohol, drugs, eten en alles wat jou helpt om de realiteit even niet te onder ogen te zien en je angst en pijn te verdoven. Uiteindelijk zal de pijn alleen maar groter worden. 

Maar wat dan wel? 

• Durf te voelen. Durf oog te hebben voor de gevolgen die het pornogebruik voor je heeft en voor de gevoelens en vragen die je hebt. Stop het niet weg, maar maak er ruimte voor. Zorg goed voor jezelf en bedenk wat en wie jou nu het beste kan helpen. 
• Neem iemand in vertrouwen. Het is niet verstandig om je verhaal met iedereen te gaan delen. Maar het is wel heel goed om in deze periode iemand naast je te hebben staan die als een buddy voor je kan zijn. Iemand die naar je kan luisteren, je kan bemoedigen en met je wil bidden. Kies iemand die dicht bij de Heere leeft. En die jou ook een spiegel durft voor te houden. Denk ook na over het inschakelen van professionele hulp. 
• Kijk naar je man met genade. Dit is niet eenvoudig. Je hebt zojuist ontdekt dat je man je heeft bedrogen. Op het moment kan het lijken dat niets aan hem nog goed is. Maar dat is niet waar. Ook jouw man heeft nog steeds hele goede eigenschappen. Hij heeft verkeerde keuzes gemaakt, maar is nog steeds een waardevol mens. En besef dat jij evenals hij een zondaar bent. Beiden moeten jullie leven van genade. 
• Vestig je hoop op God. Dat is niet tevergeefs! Mannen kunnen stoppen met porno kijken en relaties kunnen herstellen, ook wanneer er veel beschadigds is. Je mag daar absoluut op hopen en naar uitzien. Pornoverslaving in je huwelijk is absoluut een grote crisis, maar wel één die ervoor kan zorgen dat dingen grondig aangepakt kunnen worden; je relatie kan zelfs beter worden dan daarvoor. Maar het is geen eenvoudige weg. Het is daarom belangrijk om je hoop niet op je man of op jezelf te stellen, maar op de Heere. Zijn beloftes zijn waar. Hij is erbij, Hij wil je troosten, kracht geven. Zoek Hem dagelijks, lees Zijn Woord en vraag Hem om inzicht, kracht en moed voor elke nieuwe dag. 

Bron voor do´s en dont´s: Zijn lust en mijn leven, voor vrouwen die een relatie hebben met een man die porno- of seksverslaafd is – Anita van Beem 

De naam van de vrouw die in dit artikel haar verhaal deelt is bij Elke Dag Nieuw bekend.