Wie ben ik?
Wat wil ik?
Hoe voelt dit voor mij?

Vanmorgen draalde ik even bij het tijdschriftenvak in de supermarkt. Ik bladerde in een tuinmagazine. De koppen op de vrouwenbladen schreeuwden in mijn richting: “Eindelijk mezelf: ik wil nooit meer anders”. En: “Stop met pleasen en doe wat je écht wil”. In de wereld om ons heen lijkt het hoogste doel te zijn om te weten wie je bent en wat je wilt en je leven zoveel mogelijk daarnaar inrichten. Het belangrijkste criterium bij keuzes die gemaakt moeten worden is ‘of het goed voelt’.

Als westerse christenen staan we hier vaak een beetje dubbel in. Aan de ene kant staan dit soort vragen ons tegen. We geloven immers dat het er niet in de eerste plaats om gaat wie ík ben en wat ík wil, maar dat er een Koning in de hemel is Die ons leven regeert? Aan de andere kant blijken we van binnen gevoelig voor dit soort vragen. Ons hart is onrustig en zoekt naar vervulling. Christelijke hulpverleners en coaches beargumenteren hoe belangrijk het is om jezelf te zijn, om te weten wie je bent en wat je wilt. Om voor jezelf te zorgen.

Stilstaan bij je ‘ik’

Op de drempel van een nieuw jaar is het goed om even stil te staan. Terugblikken op het jaar dat achterligt, vooruitkijken naar wat komt. Plannen en doelen maken voor het nieuwe jaar. Daarbij ontkom je ook niet helemaal aan deze vragen. Waar kijk ik naar uit? Waar zie ik tegenop? Waar verlang ik naar? Maar is het wel goed om zo stil te staan bij je ‘ik’? Is het wel relevant om te bedenken wat ik wil?

God schiep mensen met verstand, met een wil, met emoties en verlangens. Aanvankelijk waren onze gedachten op God gericht, het was onze wil om Hem te dienen, met onze emoties mochten we ons in Hem verblijden en Hij was ons hoogste verlangen. Door de zonde is ons verstand verduisterd, onze wil veranderd en onze verlangens aardsgericht geworden. Wat een treurige verandering in de eens zo prachtige schepping!

Is de vraag naar ons verlangen daarmee irrelevant geworden? De Heere Jezus vindt Zelf van niet.

De vraag van Jezus

Misschien heb jij wel eens iemand ontmoet die je graag zou willen spreken. Maar jullie kennen elkaar niet persoonlijk en je weet eigenlijk niet hoe je een gesprek zou moeten beginnen. Je blijft een beetje in de buurt staan, kijkt eens en luistert. Misschien komt er een aanleiding om je in het gesprek te mengen.

Zo stel ik me voor dat Andreas en een andere discipel van Johannes de Doper in de buurt van de Heere Jezus blijven, nadat ze Hem voor het eerst ontmoet hebben. Ze zouden Hem graag willen spreken, maar hoe? De Heere Jezus, Die alle dingen weet, draait Zich naar deze twee mannen om. Nodigt Hij hen uit om mee te gaan? Zegt Hij meteen: ‘Volg Mij’? Nee, Hij stelt hen een vraag: ‘wat zoekt u’? Wat willen jullie? Waar wachten jullie op? Hij wil dat ze zich bewust worden van hun verlangen.

Andreas en de andere discipel zijn van die vraag misschien wel een beetje geschrokken. Wisten ze het antwoord zelf wel? Ze antwoorden: ‘Meester, waar woont u?’ Was dat nu echt wat ze wilden weten? Bleven ze daarom in Zijn buurt? Of ligt er onder deze vraag naar Jezus’ woonplaats een diep verlangen waar ze nog geen woorden aan kunnen geven?

De vraag naar ons hart

Als je jezelf zou moeten omschrijven doe je dat waarschijnlijk aan de hand van je omstandigheden. Je vertelt hoe je heet, dat je getrouwd en moeder bent, wat voor werk of vrijwilligerswerk je doet, wat je hobby’s zijn. Allemaal dingen van je buitenkant. De vraag die de Heere Jezus stelt gaat over het hart. Hij wil dat we nadenken over onze verlangens. Wat willen we? Wat zoeken we in ons leven?

Hij vraagt het ook aan de twee blinden langs de kant van de weg (Matth. 20). Hij vraagt het aan de blinde man in Jericho (Luk. 18). Ze roepen naar Hem: “Ontferm U over ons, Heere, Zoon van David!” Je zou denken dat het wel duidelijk is wat ze willen. Maar toch vraagt de Heere Jezus het: “wat wilt u?” Hij spreekt hun hart aan en Hij wil dat ze hun hartverlangen uitspreken. 

Als jij nadenkt over jet nieuwe jaar denk je misschien ook wel in de eerste plaats aan je omstandigheden. Als je het nu wat rustiger zou kunnen krijgen… Als je gezondheid maar beter zou zijn…. Als het met je zorgenkind eindelijk wat beter zou gaan… Dat zijn reële verlangens. Maar welk verlangen leeft er nu in je hart? Wat zou je nu echt graag willen in je nieuwe jaar?

Wat is het verlangen van jouw hart voor het nieuwe jaar? Misschien durf je dat niet uit te spreken, omdat het te groot of te onmogelijk lijkt. Toch mogen we tegen de Heere God alles zeggen. Hij vraagt er naar!

Werken en wonderen verwachten

Je kent de overbekende geschiedenis van de vrouw die bij Elisa komt. Haar man is gestorven en nu wil een schuldeiser haar beide kinderen meenemen. Ook hier klinkt een vraag. Twee vragen eigenlijk. Elisa zegt: “wat zal ik u doen? Vertel mij wat u in huis hebt”. “Helemaal niets”, zegt ze. “Alleen een kruikje olie”. En zoals zo vaak in de Bijbel wil God dat wat Hij mensen zelf gegeven heeft, dat kruikje olie, gaan gebruiken om een wonder te doen. Ze mag lege kruiken gaan vullen en de Heere zorgt ervoor dat de olie uit haar kruikje net zo lang blijft stromen tot alle flessen en kruiken gevuld zijn.

Wij mogen grachten graven en God zal er water in geven (2 Koningen 3).
Wij mogen biezen mandjes vlechten en God zal onze kinderen erin beschermen (Exodus 2).
Wij mogen onze vijf broodjes en twee vissen teruggeven aan de Heere en Hij zal ze breken en vermenigvuldigen (Johannes 6).

Als wij ons bewust worden van het verlangen van ons hart en het aan de Heere vertellen, wil Hij ervoor zorgen. Soms door een plotseling wonder. Maar Hij geeft ons ook de opdracht om te werken en de zegen van de Heere te verwachten.

Moet je nadenken over wat je wil?

Terug naar de vraag waarmee we begonnen. Is het wel goed om stil te staan bij de vraag wat ‘ik wil’? Moeten we aan het einde van het jaar 2021 nadenken over onze wensen en verlangens voor het nieuwe jaar? Of moeten we het rustig aan God overlaten wat Hij doen wil?

Beide vragen zijn niet in tegenstelling tot elkaar. Ze horen bij elkaar. We mogen onze verlangens voelen én het van God verwachten. We mogen doelen maken én bidden om wonderen. We mogen stap voor stap werken in opdracht van Hem, over wie Paulus schrijft: Hij, die u roept is getrouw, die het ook doen zal (1 Thess. 5: 17-22).

In dat licht verbleekt mijn op mijzelf gerichte verlangen en schittert er iets van Gods heerlijkheid. Er is een ster in Jakob opgegaan!

Laten wij ons afvragen: waar verlang ik ten diepste naar? Is dat naar meer rijkdom, meer rust, meer welvaart, meer aardse vrede? Of is mijn verlangen op God gericht, verlang ik naar de komst van Zijn Koninkrijk? Verlang ik naar meer kennis van Hem, meer liefde tot Hem, naar vrede met Hem?

Die verlangens lijken te groot, maar toch mogen we ze uitspreken. En we mogen plannen en doelen maken om te werken, zoals Hij ons opdraagt. Omdat we weten dat we zelf altijd ontoereikend zullen zijn, maar dat Zijn toereikendheid meer dan overvloedig is voor ons.

De verlangens van een veranderd hart gaan steeds meer en meer uit naar de Heere Zelf en alle andere verlangens vloeien daaruit voort. Het ‘ik’ wordt minder belangrijk en onze doelen staan steeds meer in het perspectief van het leven met Hem. Zo werkt Hij aan zielen en maakt ons Zijn beeld gelijkvormig. Of, zoals Tim Keller het schrijft in zijn boekje ‘bevrijd van jezelf’: “het is de vrijheid om niet maar jezelf te hoeven denken”.

Wat is het, dat jij wil?

Wij willen graag alle vrouwen helpen om zich bewust te worden van hun verlangens, ze uit te spreken en ermee aan de slag te gaan. Wil je graag aan de slag met je verlangens voor het nieuwe jaar maar heb je nog een extra zetje nodig? Tijdens de online Elke Dag Nieuw koffietafel D.V. 21 december gaan we (onder andere) hierover verder in gesprek. Heb jij vooral tijd & praktische adviezen nodig bij het maken van je doelen voor het nieuwe jaar? Dan is de online workshop ‘helpende doelen maken met de Elke Dag Nieuw agenda‘ op D.V. 27 december misschien wat voor jou. Je kunt je hier voor beide aanmelden.