Hoe gaat het met jou in deze vakantietijd? Misschien hebben je kinderen al even vakantie en genieten jullie ervan. Of misschien gaan ze deze week nog naar school, maar zie je er behoorlijk tegenop. Zal het je lukken om het lukken om je hoofd boven water te houden? Of ben je regelmatig aan het einde van de dag helemaal uitgeteld van alle drukte in en rondom het huis? Weet je soms niet hoe je deze zes vakantieweken moet doorkomen? De Heere geeft jou een antwoord voor iedere (vakantie)dag: ‘Zijt dan niet bezorgd; tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen, elke dag heeft genoeg aan zijns zelfs kwaad.’ Matth. 6:34. Leven bij de dag. Dat is het beste, ook voor iedere vakantiedag.

Het volk van Israël mocht iedere dag naar buiten om het manna op te rapen. Zij mochten alleen verzamelen wat zij die dag nodig hadden. Helaas waren er ook mensen die dachten wel voor een paar dagen in één keer te kunnen verzamelen. Maar ze kwamen er de volgende morgen al achter dat dit absoluut niet kon. Het brood was bedorven en de wormen liepen eruit.

Wat een les voor ons! De Heere wilde Zijn volk in de woestijn leren om elke dag alleen op te rapen wat zij die dag nodig hadden. Zo wil de Heere ons ook leren om bij de dag te leven.

Het is genade als je dit afhankelijke leven mag kennen. Als je niet weet hoe het morgen zal lopen of volgende week. Maar dat je door genade mag zeggen: ‘Eén ding is zeker. Ik heb een Vader in de hemel, Die beter voor mij zorgt dan ík dat kan doen.’

Afhankelijk zijn

Er is een groot verschil tussen afhankelijk zijn of jezelf afhankelijk voelen. Wij zijn afhankelijk, maar hoe weinig mensen voelen dit werkelijk! Heel veel mensen leven alsof ze van niemand afhankelijk zijn en zeker niet van de Heere. Zij weten hun eigen weg wel uit te stippelen en keuzes te maken. Ze hebben Hem daar niet bij nodig. Ze leven zonder de hulp van de Heere. Zonder in afhankelijkheid te vragen: ‘Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal?’ (Hand. 9:6). Wat erg als dit zo is! De Heere roept ons op om steeds weer opnieuw onze lege handen uit te strekken naar de hemel. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal (Psalm 121:1). Heb je zo een biddend leven? Ook in deze vakantietijd waar er veel van ons als moeders verwacht wordt? Van Maarten Luther is bekend dat hoe drukker hij het had hoe meer hij op zijn knieën lag om te bidden. Omdat hij voelde dat Hij niets zonder de hulp van boven kon doen. Hoe is dit bij ons? Bidden we iedere dag weer om nieuw manna? Om nieuwe liefde, kracht en geduld? Of gaan we pas bidden als we in nood zitten en we echt niet meer weten hoe het verder moet?

Ik las bij een dominee die zei: ‘Dat is een vreselijke ziekte in ons gebedsleven. Dat we pas gaan bidden als het hoge nood is. Is dat een afhankelijk leven? Elke dag weer hebben we nodig dat Hij geeft. We kunnen geen dag zonder Zijn gaven. Daar is gebed voor nodig om dat te kunnen doen zoals God het vraagt, want anders zondig ik met elke hap die ik neem en elke stap die ik zet. O HEERE, leer mij dat beseffen. Dat ik mijn vertrouwen op U stel. Letterlijk staat er: dat ik mijn vertrouwen samenbundel op U. Alsof je gedachten één bundel pijlen zijn die je allemaal dezelfde kant op wil bundelen. Allemaal gericht op God. Elke gedachte, zodat er geen spoortje overbezorgdheid overblijft. Daarom zegt de HEERE, “vertrouw op Mij”. Dan hoef jij je niet overbezorgd te maken.’

Wat een aansporing voor ons allemaal! Laten we al onze zorgen bij de Heere brengen en ze daar aan Zijn voeten laten. Kohlbrugge zegt: ‘Bid zelfs om een spijker of een speld.’ In alle dingen die iedere dag op ons afkomen mogen wij de Heere zoeken en vragen om kracht en om een antwoord. Vanuit het besef dat we niets verdiend hebben.

Onwaardig

We zijn vaak mondige mensen en we zijn het liefst waardige mensen. We kunnen dit en we doen dat en het moet zó gebeuren. Maar als we iets gaan leren kennen van Gods genade dan worden wij onwaardige mensen. Dan hebben we niets verdiend en wordt het wonder van Zijn trouwe hulp en liefde nog iedere dag groter. Dat Hij nog geen genoeg van mij heeft gekregen.

Toen Spurgeon een keer ziek was en geen eetlust had en daarna weer genas en voor het eerst weer kon eten vroeg zijn vrouw hoe het hem smaakte. Spurgeon antwoordde: ‘Die boterham smaakt naar genade.’ Wat een uitspraak! Hij mocht er iets van ervaren dat Hij de enige Bron is van alle goed. We krijgen alles uit genade, om Jezus’ wil. De Heere kan ons alleen maar geven wat wij missen. En dat wil Hij ook. Mild en overvloedig.

Leren loslaten en overgeven

Wat wil de Heere ons ook vaak leren om dingen los te leren laten en over te geven in Zijn handen. Ik denk terug aan een paar jaar geleden. Wat heb ik toen in mijn leven geworsteld. Ik wilde niet verhuizen naar Rijssen. Ik wilde alles vasthouden wat ik had. In Zeeland lag mijn hart. Ik voelde mij net als die orka die in het nieuws kwam omdat zij haar dode jong niet wilde loslaten. Vierentwintig uur per dag probeerde ze haar jong boven water te houden zodat het jong niet naar de bodem zou zinken. Ze ging er zelf bijna aan ten onder. Pas na 17 dagen kon zij het jong eindelijk loslaten. Dat beeld heeft mij geraakt tot de bodem van mijn hart. Die orka wilde ook iets niet loslaten wat wel móest. Wat een belangrijke les uit de natuur. Voor mij onvergetelijk en met zo’n duidelijke boodschap: Laat alles los en laat Mij zorgen. En dat is iedere dag opnieuw weer nodig. Om in afhankelijkheid en volledige overgave aan Zijn wil te mogen leven. Dan wordt de inhoud van zondag 1 nog steeds meer waar: ‘Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en in het sterven, niet mijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben.’ Het echte geheim van leven bij de dag. Mijn leven ligt in Zijn doorboorde handen. En dan zal mij niets ontbreken.

Niets ontbreken

Ik wil graag afsluiten met een citaat van Maarten Luther:

‘Een christen heeft zijn schat in de hemel gelegd, in de schoot van God. Hij zegt: ‘Lieve Heere, ik weet dat U nog meer hebt, U hebt veel meer dan dat U ooit zou kunnen weggeven! In U zal mij niets ontbreken, want als het nodig zou zijn, dan zouden er nog guldens uit de hemel regenen. Weest U toch mijn Proviandkast, mijn Kelder en mijn Voorraadschuur, in U heb ik alle schatten, als ik U maar heb, dan heb ik genoeg.’