Moeder zijn is geen functie waar ik een drie- of vierjarige opleiding voor kan volgen. Moeder zijn vraagt levenslang bewust zijn van mijn eigen functioneren. Nadenken over wat gaat goed en wat kan nog beter. Wat schiet ik vaak tekort. Moeten we bij een onvoldoende weer een kruisje zetten. Terwijl ik het juist zo graag goed wil doen. Wat kan dit soms voor mijzelf frustrerend zijn. ‘Zonder Mij kunt gij niets doen.’ Joh. 15:5. Dat geldt ook voor mijn taak als moeder. We kunnen geen ogenblik zonder Zijn hulp en nabijheid. Dat brengt als het goed is steeds weer op de knieën.

De praktijk is weerbarstig

Er zijn zoveel boeken geschreven over moederschap en opvoeding, er worden opvoedmorgens gegeven, je kunt je opgeven voor cursussen. Dit kan allemaal als heel waardevol en verrijkend ervaren worden. Maar soms kan de praktijk behoorlijk weerbarstig zijn. En dan kan je veel mooie waarheden horen of lezen, maar op bepaalde dagen en ogenblikken valt het moederschap gewoon niet mee. Ik zie zo’n dag voor me. Je ene kind keert op een onbewaakt moment een pak suiker op z’n kop. Een ander kind moppert: ‘U bent de strengste moeder van heel de wereld.’ Als jij de was uit de wasmachine wilt halen kom je er achter dat er een broek bijzat die schijnbaar behoorlijk afgeeft en al je andere was verknald heeft. En als laatste belt je man op dat hij een uur later is als verwacht zodat je alleen met de kinderen moet eten. Dan zou toch de moed je in de schoenen zinken? Hóe kan ik ooit met liefde en vreugde moeder zijn? Kan dat? Ja, tóch wel. Maar niet in eigen kracht. Alleen door de vruchten van de Geest.

Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid (Galaten 5:22).

De negen vruchten van de Geest

Liefde

Wat is de eerste vrucht die genoemd wordt? De liefde. Daar sta ik niet van te kijken. Paulus is in 1 Korinthe 13 vol van de liefde. Wat hebben onze kinderen liefde broodnodig. Dat ze mogen voelen dat ze geliefd worden door ons als ouders. Dat er onvoorwaardelijk van hun gehouden wordt. Geen liefde die zich richt op zichzelf. Maar liefde die zichzelf verloochent en steeds het beste zoekt voor onze kinderen. Ook als dit soms offers van mijzelf vraagt. Ik doe het met de liefde van mijn hart, omdat ik alles voor mijn kind over heb. Wat zou het groot zijn als we hierin mochten lijken op Christus die de Zijnen heeft liefgehad tot het einde.

Blijdschap

Wat geeft ons als moeder blijdschap? Als we ons gezegend mogen voelen met onze kinderen. Wat is het een wonder als de Heere ons huwelijk met de kinderzegen wilde bekronen. Blijven we ons hierover verwonderen? Als we hierop blijven zien, ook als er misschien wel (grote) zorgen zijn, mag toch de blijdschap overheersen. Zeker kunnen er dan dagen zijn dat we minder opgewekt zijn, of ons hart bezet is met allerlei vragen en raadsels, maar laten we ons bewust zijn van het feit dat Paulus ons oproept: Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u (Filipp. 4:4). We ontvangen toch veel meer van de Heere dan we verdiend hebben?

Vrede

Is het ook jouw gebed: ‘Uw wil geschiedde, Heere?’ Rust en overgave te mogen in alles wat er als moeder op ons afkomt. Dat is niet altijd de beleving van ons hart. Misschien zijn er kruisen die op onze schouders gelegd zijn die als zwaar ervaren worden. Onbegrepen wegen die bewandeld moeten worden. Christus is ons voorgegaan. Hoor Hem roepen in de hof Gethsémané:  Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat dezen drinkbeker van Mij voorbijgaan, docht niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt. Drie verzen later opnieuw: Wederom ten tweeden male heengaande, bad Hij, zeggende: Mijn Vader! Indien deze drinkbeker van Mij niet voorbij kan gaan, tenzij dat Ik hem drinke, Uw wil geschiede! Matth. 26:39,42.

Laten we als moeder er alles voor doen dat er vrede in ons huis mag zijn. Ook als er wel eens ruzie of onenigheid kan zijn. Laten we onze schuld en tekort belijden en als moeder een voorbeeld zijn voor onze kinderen, in woorden en daden.

Lankmoedigheid

Zijn we altijd zo verdraagzaam en geduldig? Dat valt voor ons als moeders niet altijd mee. Als je voor je gevoel soms wel vijf keer iets moet zeggen voordat je kind eindelijk luistert. Of als er weer zoveel rommel in huis gemaakt is, om dan niet te mopperen op je kinderen, maar rustig te blijven en het met elkaar op te ruimen. Het is belangrijk om jezelf als moeder regelmatig toe te spreken. ‘Rustig maar. Het komt goed’.  En als je het idee hebt dat het je teveel wordt, je misschien chaos in je hoofd ervaart, trek je dan even terug. Je kunt bijvoorbeeld naar boven lopen, maar ook even naar de wc gaan. Tel tot tien. Vraag de Heere om geduld en kalmte. Blijf jezelf beheersen. Je mag je hierin als moeder ook kwetsbaar opstellen. Als je op een dag moe bent, kan je dit ook eerlijk tegen je kind zeggen. Dat is heel waardevol.

Goedertierenheid

Wat zou er nu toch bedoeld worden met goedertierenheid? Dominee Tuinier heeft een boekje geschreven over ‘de vruchten van de Geest’. Hij verwoordt hierin zo mooi wat goedertierenheid betekent. Ik citeer: ‘Goedertierenheid betekent dat je bewogen bent met het lot van je naaste. Je stelt jezelf open voor de ander. Je treedt die ander tegemoet met een liefdevol hart, een open oog en een luisterend oor. Je toont oprechte belangstelling.’ Dit is precies wat onze kinderen nodig hebben! Dat ze merken dat wij als moeders bewogen zijn, ons hart, ogen en oren open hebben voor het (geestelijk) welbevinden van onze kinderen. Dat zullen ze aan ons merken en dat zal ons ook aan de genadetroon blijven verbinden.

Goedheid

Zijn we altijd eerlijk en oprecht? Dat wordt er hier eigenlijk bedoeld met goedheid. Dat onze kinderen aan ons als moeder mogen merken dat wij verlangen om met en voor de Heere te leven. Dat onze kinderen mogen voelen en ervaren dat wij een levende omgang met de Heere hebben. Dan zullen wij ook onze tekorten richting onze kinderen benoemen en niet boven hen gaan staan. Maar hen ook steeds blijven wijzen op de genade en vergeving die er te krijgen is bij de Heere Zelf. Het is zo belangrijk dat wij onze kinderen voorleven in eerlijkheid en oprechtheid. Dat ze beseffen dat wij niets voor de Heere verborgen kunnen houden, maar Hij alles ziet en weet.

Geloof

Hoe staat het er voor bij ons als moeders? Hebben we vertrouwen dat Hij zal zorgen, zelfs op dagen dat wij er zelf misschien niet meer doorheen zien? Kunnen wij dan met David zeggen: Gij doet mijn lamp lichten; de Heere mijn God doet mijn duisternis opklaren. Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur (Psalm 18:29-30). Wat is dit een geloofstaal! Wat gaat er vanuit ons uit richting onze kinderen? Zien zij dat wij een binnenkamer hebben? Weten zij van onze omgang met de Heere af? Dat wij ervaren zo afhankelijk van Hem te zijn dat wij zonder Hem niets kunnen doen, voor het geestelijk leven en voor ons tijdelijk leven en in de opvoeding? Laten we hier maar eerlijk over praten en onze worstelingen, ook in bijzijn van de kinderen, bij de Heere brengen.

Zachtmoedigheid

Hoe kunnen we als moeders zachtmoedig zijn? Als we zelf de minste kunnen en willen zijn. Als we klein van onszelf denken. Wij zijn zwak, maar dan juist zijn wij machtig. Niet door onszelf. Maar door Christus Die ons de kracht geeft. Dan kijken we niet neer op anderen, of voelen we ons beter. Maar dan ervaren we zelf de grootste zondares te zijn, die alleen van genade kan leven en door Hem moet worden vastgehouden. Vanuit deze zachtmoedigheid is er een verlangen om Christus meer gelijkvormig te worden. Om in ootmoed als moeder onze weg te gaan. Om te mogen sterven aan onszelf, opdat Christus in ons leven meer en meer gestalte mag krijgen. Dan gaan we minder strijden voor onze eigen eer en krijgen we steeds meer de eer van de Heere op het oog.

Matigheid

Wat is belangrijk om richting onze kinderen uit te stralen? Dat we hier maar tentbewoners zijn, op doorreis naar de eeuwigheid. Dit voorkomt dat wij ons hart op al het aardse zouden stellen en op zouden gaan in materiële zaken. Het is belangrijk dat onze kinderen meekrijgen dat ze niet alles kunnen krijgen wat hun hart begeert. Matigheid is een actueel thema. Zeker in een wereld waarin onze kinderen groot worden en waarin ze meekrijgen: ‘Geniet vooral, zeker nu je nog jong bent!’ Maar al het genieten hier op aarde, houd ons ten diepste zo leeg. Hij alleen kan ons hart vervullen, ook van onze kinderen. En dat is het állerbelangrijkste! Laten we als moeders van dit besef doordrongen zijn. Alles van deze aarde gaat voorbij. Alles is vergankelijk, maar Christus en Zijn Woord blijft tot in eeuwigheid.

Uit Hem, door Hem en tot Hem

Als we deze negen vruchten naast ons leven als moeder zetten, dan word ik stil. Wat schiet ik overal in tekort. Moeder zijn gaat niet vanzelf. Nee, zeker niet. Omdat het essentieel is dat de vruchten van de Geest in onze moederharten zichtbaar mogen worden of zijn. Wat is hiervoor nodig? Een leven dat door Gods genade is vernieuwd. Een leven wat bestaat uit gebed. Al wat gij zult begeren in het gebed, gelovende, zult gij ontvangen (Matth. 21:23). Dan gaan we nog steeds meer leren: Uit u worde geen vrucht meer in der eeuwigheid, maar Uw vrucht die wordt uit Mij gevonden. Gelukkig maar dat we als moeder geen opleiding kunnen volgen. Er komt niets van terecht. We kunnen alleen leven van genade. Door de vruchten van de Geest.