Huishouden
We hopen terug te gaan. Dat wil zeggen: als de Heere het wil laten we binnen een jaar Ecuador achter ons en zullen we weer invoegen in Nederland. Met het
“Wat eten we vandaag?” Deze vraag klinkt hier in huis bijna elke dag, en dan ook nog eens met regelmaat rond 8 uur ‘s morgens. Ik heb meestal mijn menu
Rentmeester zijn. Ik heb altijd een wisselvallig gevoel bij dat woord. Ik houd enorm veel van de schepping. Er zijn zoveel bijzondere plaatsen op deze aarde. En ook in onze
Het is bijna tien jaar geleden dat wij als jong stel met een baby van een jaar op reis gingen naar Azerbeidzjan. We maakten een tussenstop in Moskou waar het
Kort geleden zijn wij verhuisd. Nu is dat eigenlijk niet zo bijzonder. Want in dertien jaar tijd is het de negende keer dat we van een huis ons thuis mogen
Vandaag schijnt de zon uitbundig. Want een heerlijke warmte voel ik achter het glas. Buiten komen de eerste groene puntjes aan de takken van de heg en ik hoorde vanmorgen
Verkiezingen. Het is weer zover. De stempas voor de gemeenteraadsverkiezingen ligt hier al klaar. En inmiddels ben ik al helemaal in de stemming. Want ik heb al heel wat moeten
Pas stond ik voor de spiegel. Nee, niet de spiegel in de badkamer of de gang. Maar zo’n spiegel waar je zomaar opeens pardoes tegenaan botst. Dit keer hield mijn
Ik zie het zo voor me. Die tenten daar in dat immens grote kamp van de Israëlieten. Rijen en rijen naast elkaar. Donker gekleurd, afstekend tegen het lichte woestijnzand. Bij
“Mam! Wat eten we vandaag?” Twee ogen kijken naar mij. Verwachtingsvol. Je weet immers nooit… iets lekkers… of iets heeeel lekkers… “spinazie!” zeg ik op de meest vrolijke manier die
Donkere avonden, korte dagen. De bomen geven mooie kleuren. De avondzon kleurt de lucht roze en paars. Een web vol dauwdruppeltjes doet je verwonderd stilstaan. Het is weer herfst. Het
Deze maand was het feest bij ons in huis. Compleet met slingers en ballonnen, taart en cadeautjes én een grote 8 in de vensterbank. Uiteraard werd de verjaardag ook gevierd
